Karate (po jap. kara puste, te ręce) sztuka samoobrony powstała na Okinawie przed setkami lat. W XX wieku zyskała popularność na całym świecie. Karate uprawiają ludzie różniący się rasą, religią, poglądami politycznymi, narodowością, standardem życia, płcią i wiekiem. Z tajnej sztuki, znanej tylko wtajemniczonym, karate przekształciło się w sztukę walki mającą przecież coraz mniejszy aspekt użyteczny, a jednak znaną choćby ze słyszenia dzieciom i dorosłym na całym świecie. Istnieją tysiące książek, filmów i komiksów nawiązujących do tej tematyki. Co wpłynęło na taką popularność? Chyba nie tylko aspekt sportowy, skoro karate nadal nie jest sportem olimpijskim. Raczej nie użyteczność w walce, ponieważ nikt nie wojuje już gołymi rękoma czy białą bronią, a bezpieczeństwo obywateli coraz skuteczniej zapewnia prawo i policja. Więc co zatem? Po co ćwiczy się karate?
Oto kilka tylko walorów wynikających z uprawiania karate:
l. Atrakcyjność wschodnich metod relaksacyjnych, możliwość czynnego wypoczynku i odprężenia w świecie współczesnej cywilizacji, pozbawiającej nas ciszy i spokoju.
2. Możliwość samorealizacji poprzez systematyczny trening cia¬ła i umysłu, poprawa zdrowia fizycznego i psychicznego.
3. Znalezienie sobie celów doraźnych, których realizacja zależy od nas samych.
4. Nauka koncentracji i skupienia, przydatna w szkole i pracy.
5. Wyciszenie wewnętrzne, opanowanie emocji, wyelimi nie nadpobudliwości, agresji.
6. Praktyczna znajomość technik samoobrony, możliwo mocy sobie i innym.
7. Poznanie fragmentów innej kultury i filozofii, poszei horyzonty myślowe i uczące tolerancji i poszanowania innych ludzi.
8. Spotkanie z mistrzami, którzy są fenomenami pod względem fizycznym i psychicznym. Zetknięcie się z silnymi, pozytywnymi osobowościami.
9. Nauka zachowań w grupie o pewnej hierarchii, nabieranie poczucia siły wynikającego z treningu samodzielnego i w grupie, gdzie jesteśmy akceptowani i znamy swoje miejsce
10. Obserwowanie własnych postępów i progresji innych ale i poznawanie wszystkich swoich słabości, walka z nimi.
11. Możliwość współzawodnictwa sportowego na zasadach fair play, sprawdzenia siebie w sposób umowny, ale wymierny.
12. Nawyk pokonywania trudności, przeciwieństw losu poprzez wytrwałość i systematyczną pracę nad sobą.
13. Umiejętność wyciągania wniosków z porażek i zwycięstw, nauczenie się jak zamieniać chwilowe niepowodzenia w przyszłe sukcesy.
14. Satysfakcja zdobywania kolejnych stopni szkoleniowych, radość z trofeów sportowych, mobilizująca do osiągania sukcesów także w innych dziedzinach życia.
Mistrz Takayuki Kubota przekazuje nam trzy „słowa mądrości”, które znają adepci Gosokuryu na całym świecie: HITOTSU jedność, TSUYOKU moc, TANOSHIKU radość.
To powinniśmy odczuwać trenując karate, które w zaraniu XXI wieku ze sztuki wojennej przekształciło się w drogę przyjaźni na całym świecie.
Shihan Tomasz Piotrkowicz